Flipper Pulp Fiction to efekt współpracy jaką podjęły Chicago Gaming Company (CGC) spółka Play Mechanix znana do tej pory z budowania gier arcade i redemption.
Kultowy już film Pulp Fiction nakręcony w 1994 roku przez Quentina Tarantino opowiada historie dwóch płatnych morderców Julesa (Samuel L. Jackson) i Vincenta (John Travolta), którzy dostają zlecenie, by odzyskać z rąk przypadkowych rabusiów tajemniczą walizkę bossa mafii. Nie dość tego, Vincent dostaje kolejną robotę – na czas nieobecności gangstera w mieście ma zaopiekować się jego poszukującą wrażeń żoną Mią (Uma Thurman). Vincent i Jules niespodziewanie wpadają po uszy, gdy przypadkowo zabijają zakładnika. Kłopoty ma też podupadły bokser (Bruce Willis), który otrzymał dużą sumę za przegranie swojej walki. Walkę jednak wygrywa, a Los Angeles staje się od tej chwili dla niego za małe.
To, z grubsza, fabuła filmu, która zna chyba każdy i trzeba przyznać, że twórcy flippera poświęconego mu, starali się odzwierciedlić na playfieldzie wszystkie smaczki dzieła Tarantino.
W 1994 roku na pokładach flipperów gościły wyświetlacze alfanumeryczne, a pola gry dopiero co wzbogaciły się o metalowe rampy i były skromne w porównaniu do tego co możemy tam zobaczyć dzisiaj. Pulp Fiction Pinball jest zatem ukłonem w stronę tamtych czasów, chociaż emulacja alfanumerycznych liczników na ekranie LCD była by zdecydowanie łatwiejsza. Jednak ani Mark Ritchie ani Scott Pikulski nie poszli tu na łatwiznę.
Pulp Fiction Pinball Limited Edition Bad Mother Flipper
Gra jest dostępna w dwóch wersjach – najwyższej klasy edycji limitowanej, która ma nazwę Bad Mother Flipper i ograniczona jest w produkcji do 1000 sztuk oraz prostszej edycji specjalnej. Obie, jak napisałem wcześniej, mają zdecydowanie oldschoolowy charakter zarówno na zewnątrz, jak i na blacie.
Flipper Pulp Fiction wykorzystuje alfanumeryczne wyświetlacze LED zamiast wyświetlacza matrycowego lub ekranu LCD, co oznacza, że nie mamy tu wyświetlanych fragmentów filmu. Jednak gra zawiera ponad 250 sampli dźwiękowych z 19 różnych postaci. Zawiera również pięć utworów muzycznych występujących w filmie – Comanche, Jungle Boogie, Misirlou, Son of a Preacher Man i You Never Can Tell. Dźwięki i muzyka wydobywają się z głośników umieszczonych pod tylną obudową za kratką ze stali nierdzewnej.
Pulp Fiction Pinball Special Edition
Drzwiczki na monety ze szczotkowanej stali nierdzewnej są podobne do tych znanych z flipperów Bally z lat 80-tych, z dwoma podświetlanymi otworami na monety, dwoma przyciskami zwrotu monet, podświetlanym panelem z nazwą gry i podświetlanym przyciskiem startowym.
Grafika obudowy również wygląda retro, z trójkolorowym wzorem, który nadaje specjalny wygląd.
Edycja limitowana to koszt 9,5 tys. USD, za specjalną zapłacicie 1,5 tys. dutków mniej bez względu na to, czy zamówicie wersje z akceptorem banknotów i kart, czy tradycyjną z wrzutnikami na monety.
Topowa wersja od specjalnej różni się silnikiem wstrząsarki, lustrzanymi relingami, numerowanym rzeźbionym portfelem na dolnym łuku i banerem promocyjnym. Wygląda jednak na to, że pola gry edycji limitowanej i specjalnej są identyczne.
Pole gry flippera Pulp Fiction
W porównaniu z innymi, mocno rozbudowanymi, współczesnymi flipperami pole gry Pulp Fiction wydaje się dość proste. Nic bardziej mylnego. W rzeczywistości jest odwrotnie.
Na linii prowadzącej do upkickera znajdują się trzy spadające tarcze, trzy kolejne znajdziemy na nachylonym brzegu pośrodku za śluzą metra, a kolejny drop target umieszczono w korytarzu, który kończy się dziurą z wyrzutnikiem. Na lewym i prawym korytarzu orbitalnym znajdują się wirujące tarcze, a po prawej pułapka magnetyczna uruchamiana przez uderzenie w tarczę.
Na górze znajduje się klasyczna dziupla z przylegającymi korytarzami, jak w grach takich jak Mata Hari. Warto zauważyć, że podczas gdy portfel na dolnym łuku ma napis „Bad Mother Flipper”, napis na plastiku obok linii „2” jest bardziej wulgarny, chociaż też zaczyna się na f i kończy na r.
W Pulp Fiction znajdziemy także multiballe, których jest aż pięć, w tym “Briefcase Boogie” & “Pawn Shop Panic”, a także 3 tryby Mini-Wizard – “Cast Chaos”, “Pulp Fiction Frenzy” i “The Shot”. Jest też pełny Wizard Mode o nazwie “Divine Intervention”.
Zasady gry są tu bardziej złożone niż w typowej grze z lat 80-tych, ale nie tak skomplikowane, jak w nowoczesnych maszynkach. Czy to zaleta Pulp Fiction Pinball, czy wada, pokaże czas.
Co ciekawe, flipper ten powstał z inspiracji samego Quentina Tarantino, który zapragnął mieć w swoim domu flippera w stylu Pulp Fiction. Kto bogatemu zabroni!?
Zaangażowanie Tarantino w cały projekt ukształtowało ostateczną grę. Tarantino rzadko licencjonuje swoją własność intelektualną, CGC zyskało więc wyjątkowy przywilej wyprodukowania flippera, który jest hołdem dla filmowego arcydzieła.
Mark Ritchie, projektant flippera, po mistrzowsku stworzył pole gry, które na pierwszy rzut oka wydaje się być porównywalne z grami z tamtej epoki, ale po dokładniejszym poznaniu ma więcej mechanizmów i większą głębię niż większość gier produkowanych obecnie.
David Thiel siłą wciąga gracza w ten świat, wykorzystując ponad 250 kultowych kwestii legendarnej obsady Pulp Fiction, pięć licencjonowanych piosenek z oryginalnej ścieżki dźwiękowej filmu oraz szereg oryginalnych kompozycji.
Josh Sharpe, natomiast opracował przystępny zestaw zasad, który jest zarówno intuicyjny, jak i wystarczająco skomplikowany, aby zaangażować nawet najbardziej utalentowanego gracza.
Moją uwagę zwróciły też dopracowane w szczegółach zabawki i figurki wykorzystane we flipperze. Chociaż, jeśli Jules (Samuel L. Jackson) rozpoznawalny jest od razu, to co do Vincenta (John Travolta), mam pewne zastrzeżenia. Za to hamburger, złoty zegarek i teczka z kasą wyglądają tak jak w filmie.
Oto lista płac twórców Pulp Fiction pinball:
Projekt: Mark Ritchie
Oprogramowanie: George Petro
Grafika: Scott Pikulski
Dźwięk: David Thiel
Zasady gry: Josh Sharpe
Mechanika: Eureka Design
Val B.
